جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

مهمترین مراقبت های پس از درمان ارتودنسی

مهمترین مراقبت های پس از درمان ارتودنسی
محتوای جدول

چکیده مطلب

بعد از اتمام دوران ارتودنسی دندان که یک دوره درمانی طولانی مدت بود، قطعا از به دست آوردن دندان های بی نظیر خود خوشحال و رضایت مند هستید. اما نکات مهمی وجود دارند که باید به آن ها توجه داشته باشید. اولین نکته همواره رعایت بهداشت دهان و دندان است که چه در حین درمان و چه بعد از درمان ارتودنسی باید آن را به درستی انجام دهید. اما مهمترین موردی که بعد از اتمام درمان ارتودنسی به آن اشاره شده است، استفاده از ریتینر ارتودنسی یا پلاک نگهدارنده ارتودنسی می باشد. در واقع بعد از اینکه ارتودنتیست دستگاه های ارتودنسی را از دهان شما خارج کرد، دوره دیگری را باید پشت سر بگذارید. پلاک نگهدارنده به منظور حفظ و تثبیت موقعیت به دست آمده دندان ها مورد استفاده قرار می گیرد که در صورت عدم استفاده از آن، نتیجه نهایی درمان مورد پسند نخواهد بود. در ادامه مقاله شما را با تمام مواردی که باید بعد از درمان ارتودنسی به آن ها توجه داشته باشید، آشنا می کنیم.

مراقبت های پس از درمان ارتودنسی

مراقبت های پس از درمان ارتودنسی

پس از پایان درمان ارتودنسی و مرتب شدن دندان ها باید مراقبت های ویژه ای را رعایت نمود که در قصد داریم شما را آن ها آشنا نماییم. از مراقبت ها شامل موارد زیر می شوند:

  1. استفاده از پلاک های نگهدارنده متحرک

    پس از این که اتصالات و سیم ها توسط متخصص ارتودنسی برداشته شد و درمان ارتودنسی به پایان رسید، بلافاصله بیمار برای یک سال باید از پلاک های نگهدارنده متحرک (Retainer) استفاده نماید. این پلاک ها برای دندان های فکین بالا و پایین مورد استفاده قرار می گیرد و باید از آن در طول شبانه روز استفاده نمود و تنها برای خوردن غذا و یا مسواک زدن آن را خارج نمود. در صورتی در استفاده از این پلاک ها وقفه ایجاد شود، ممکن است حجم پلاک تغییر پیدا کند و در نتیجه در صورت استفاده نمودن از آن، دندان ها جابجا شوند. به همین خاطر در صورتی که این مسئله اتفاق بیفتد باید جهت ساخت پلاک جدید به کلینیک ارتودنسی مراجعه نمایید.

  2. استفاده از Splinting

    دندان های قدامی بعضی از افراد نیازمند تثبیت بیشتری می باشند. به همین خاطر این افراد علاوه بر پلاک های نگهدارنده، باید از سیمی باریک استفاده نمایند که دندان های جلوی آن ها را از نواحی پشت به هم ببندد. در اصطلاح به آن Splinting گفته می شود. معمولا این سیم ها برای دو سال در دهان بیمار باقی می مانند.

  3. توجه به موقعیت دندان عقل

    از دیگر موارد مهمی که باید به آن توجه نمود، موقعیت و چگونگی رویش دندان عقل می باشد. در شرایطی که مکان کافی برای روییدن این دندان وجود نداشته باشد و یا در پشت دندان های کرسی دوم گیر افتاده باشد، با اعمال نیروهای رویشی به این دندان ها سبب بهم ریختگی دندان های جلویی افراد می شود. به همین خاطر از سن 16 سالگی به بعد، افراد باید نسبت به دندان های جلوی خود مراقبت های بیشتری را داشته باشند و در صورت مشاهده بی نظمی به متخصص فک و دهان مراجعه نمایند.

  4. درمان ناهنجاری های فکی

    افرادی که دچار ناهنجاری های دندانی-فکی می باشند و در سنین پایین تر، درمان ارتودنسی را انجام داده اند، می توانند در 18 سالگی با مراجعه به ارتودنتیست برای عمل جراحی فکین خود اقدام کنند.